چقدر سخته...

چقدر سخته تو چشمای کسی نگاه کنی که تمام مهرت رو ازت دزدیه و به جاش یه زخم همیشگی به قلب تو هدیه داده و به جای اینکه لبریز از کینه و نفرت بشی حس کنی که هنوزم دوسش داری...

چقدر سخته که دلت بخواد سرت رو باز به دیواری تکیه بدی که یکبار زیر آوار غرورش همه وجودت له شده...

چقدر سخته تو خیالت ساعت ها باهاش حرف بزنی اما وقتی دیدیش هیچی نتونی بگی جز سلام...

چقدر سخته که گل آرزوهات رو توی باغچه دیگه ای ببینی و هزار بار در خودت بشکنی و آروم زیر لب بگی:

گل من باغچه نو مبارک